ความหมายของคำว่า
ทีฆะ
๕. ปโร
ทีโฆ [ก. ๕;
รู. ๕; นี. ๕]ฯ
ทฺวีสุ
ทฺวีสุ สวณฺเณสุ โย โย ปโร โหติ, โส โส ทีโฆ นาม โหติฯ
ทีเฆน กาเลน วตฺตพฺพาติ ทีฆา, ทีฆกาโล นาม รสฺเสหิ
ทิคุณกาโลฯ
๕. ปโร
ทีโฆ[1] ฯ
สระตัวหลังในแต่ละสวัณณสระ
ชื่อว่า ทีฆะ.
สระตัวแรกทุกตัวในสวัณณสระคู่หนึ่งๆ
มีชื่อว่า ทีฆสระ. คำว่า ทีฆะ คือ
สระทั้งหลายที่ควรถูกกล่าวด้วยระยะเวลายาว, คำว่า ยาว ได้แก่
ระยะเวลาเป็นสองเท่าของรัสสสระ. (คือ สองมาตรา)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น